من از زبان می ترسم زبانی که لگام گسیخته باشد کلامی که بی هدف در فضا شناور شده باشد ، واژه ای که جا و مکان نداشته باشد ، گفتاری که در آن عمل نباشد ، عبارتی که سعی در کنترل اذهان داشته باشد و پیامی که شعور نداشته باشد.
من از دروغ و اندیشه ای که دروغ را می سازد و زبانی که به دروغ جان می بخشد بیزارم.
من از مردمانی که ثبات رای ندارند و به اعتماد دیگران پشت پا می زنند بیزارم ، کسانی که امروز  زبان ادعای شان از پشت تریبونی گوش فلک را کر می کند و فردا جا می زنند ، کسانی که قدرت انجام کاری را ندارند و زبانی ندارند که به راحتی کلمه ی "نمی توانم " را ادا کند .
من از جنگ و نزاع و ستیزه جویی زبانی و کلامی و عملی بیزارم.
از کسانی که لباس عابدان بر تن می کنند و در پس والضــــــــــــــــــــــالیــــــــــــــــن شان هزاران تزویر نهفته است بیزارم .
من از گربه های عابد و عبادت گربه ها می ترسم .

پی نوشت :

1 - زمان بچگی یادمه ماه محرم وقتی آقای همسایه و پسرانش – که در فسق و فساد شهره بودند - لباس مشکی پوشیده و توی حسینه ی محل مراسم برگزار می کردند و خرج می دادند ؛ مادرم می گفت : " گربه عابد شده " .
 من آن روز منظورش را نمی فهمیدم!! اما امروز .....

2 - کاش امسال به جای سال نوآوری و شکوفایی سال کنترل زبان و  کلام بود کاش امسال همه یاد می گرفتند قبل از زدن هر حرفی و دادن هر قولی فکر کنند که آیا از عهده ی انجامش بر می آیند ؟

3 – یکی دو نسل قبل ، معتقد بودند که " قبل از حرف زدن باید آن را مزمزه کرد " نمی دانم که در عصر فن آوری نوین مزمزه کردن معنایی دارد یا نه ؟